Het lijkt nog maar zo kort geleden. Ik lag te dobberen in de zee van Katwijk. Wat een heerlijke vakantie, die allerlaatste week van augustus…

Als ik nu naar buiten kijk, zie ik overal gekleurde herfstbladeren liggen. De herfst maakt al weer bijna plaats voor de winter.

Het lijkt zo kort geleden, maar er zijn al maanden verstreken sinds die vakantie aan de kust. Terwijl ik in de opblaasbare band van mijn dochter zo heerlijk genoot van de zeegeluiden, de zon op mijn gezicht en de rust, bedacht ik mij dat er een nieuw (school)jaar voor mij lag.

Een nieuw jaar.. wat zal het ons brengen, vroeg ik mij af. Ergens voelde ik een kriebel in mijn buik. Een verlangen dat er iets zou gaan veranderen. Maar ik kon me niet bedenken wat het zou kunnen zijn. Ik bad in stilte, Heer leid mij op Uw weg, die veilig is en goed.

Spannend als je de sleutel zelf niet in handen hebt. Niet weet welke deur er open kan gaan of juist gesloten blijft.

Nog geen week later, zagen wij een ander huis in de verkoop gaan. Waren wij op zoek? Nee… maar toch voelde het goed, heel goed. Van het 1 kwam het ander. En zo kochten en verkochten wij in slechts een paar weken tijd een huis en ons eigen huis. We gaan gewoon verhuizen komend jaar! Na exact tien jaar (op de dag af) ontvangen wij straks een nieuwe sleutel…

Tussen de bedrijven door mocht ik een artikel (blog) schrijven voor het nieuwe magazine ‘Supermam’ dat in het voorjaar verschijnt. En moest mijn man nog ‘even’ afstuderen voor zijn master na het volgen van een 2-jarige studie. Een knappe prestatie naast het hebben van een baan en een jong gezin. Maar het is hem gelukt. Deze week mochten we getuige zijn van het behalen van zijn bul. Geheel in stijl, met toga en baret, ontving hij zijn diploma. Samen met onze kinderen en ouders en schoonouders hebben we genoten van dit feestelijke moment. Als vrouw van ben ik ontzettend trots op hem, maar vooral op het durven nemen van deze stap en het verwezenlijken van zijn droom.

Het kwastje van zijn baret werd symbolisch van links naar rechts verschoven, van het hoofd naar het hart! Wauw!

Volg je hart, want dat klopt. Wat is jouw sleutel van je hart? Durf jij ook die volgende stap te zetten? Probeer je die ene sleutel, ook al is ie nieuw, in handen te krijgen?

Ik dobber nog even verder… niet op zee hoor. Maar al schrijvend, Vertrouwend, al ‘klussend’, en straks met een gloednieuwe sleutel op zak, het volgende jaar in!

Liefs