Vandaag was ik onderweg. Onderweg met mijn zoontje in de auto. Rijdend over de snelweg, keek hij letterlijk z’n ogen uit. De ene na de andere auto raasde aan ons voorbij, hun bestemming onbekend.

Ik werd gevangen door een beeld. Twee auto’s die mijn aandacht trokken en me even van mijn adem benamen. Twee auto’s, beiden onderweg, beiden zo verschillend.

Links van mij zag ik een trouwauto, een mooie oldtimer, met een stralend bruidspaar erin. Samen onderweg naar hopelijk een mooie toekomst met elkaar.

Rechts verscheen een andere auto. De auto stopte voor het rode verkeerslicht. Een rouwauto…

Beide auto’s flitsten aan me voorbij. Leven en dood, soms zo heel dichtbij bij elkaar. Ze kruisen elkaar op momenten die je misschien zelf niet zou uitkiezen of kunnen bedenken. Zelf zou je misschien een andere weg hebben gekozen.

Het doet me denken aan de tekst uit Jesaja 55 waarin staat: ‘Want Mijn gedachten, zijn niet uw gedachten en uw wegen, zijn niet Mijn wegen. ‘

Soms kan iets wat nog zo mooi is, zomaar in een flits voorbij zijn. Soms nemen we zelf een verkeerde afslag of raken we de weg kwijt. Soms staan we stil, als in een file waar je niet zomaar uit kunt stappen. En soms liggen vreugde en verdriet zo dichtbij elkaar, op precies dezelfde weg…

Heer, leer mij Uw weg,

Die zuiver is en goed.

Uw Woord is onderweg,

als een lamp voor mijn voet.

Als het mij het zicht ontbreekt,

het donker is,

leid mij dan op Uw weg, de weg

die eeuwig is!

(Lied Sela)

Liefs